Podsumowanie 6x17

Dzień dobry :)

W ostatnim podsumowaniu jedna z czytelniczek zwróciła mi uwagę na to w jaki sposób piszę podsumowania. Dopiero wczoraj zauważyłam Twój komentarz i muszę się z Tobą zgodzić. Ostatnio sama się zorientowałam, że notki są bardziej streszczeniami niż podsumowaniami, dlatego dzisiaj postaram się to zmienić. Oby się udało, ale sami wiecie, że trudno się odzwyczaić.

Dziękuję za komentarz, dobrą radę i zapraszam do czytania.

 

 

*EMILY*

Emily pokazała się z walecznej, zdecydowanej i pewnej siebie strony. Nie była już typową "ciapką", która cały czas jęczy i irytuje nas, jak to bywało na przestrzeni poprzednich sezonów. Tym razem była zdecydowanie najsilniejszym ogniwem spośród wszystkich Kłamczuch. 

Nie czekała na kolejny atak prześladowcy, lecz postanowiła rozwikłać zagadkę na własną rękę. Wykazała się nie lada odwagą idąc sama do baru położonego pośrodku lasu pośrodku pustkowia. Była również zdesperowana, ponieważ od tego czy uda się jej czegoś dowiedzieć, zależało życie jej "domniemanego dziecka". Wciąż miała nadzieję, że prześladowca nie zniszczył jej jajeczek. Ja szczerze sama nie wiem co o tym myśleć. Z jednej strony jestem zdania, iż to niemożliwe, aby posunął/posunęła się do tak drastycznego kroku, z drugiej zaś strony, wszystkiego możemy się spodziewać. 

Jednego jestem pewna. Ktokolwiek siedział wtedy w samochodzie, nie chodziło mu o nastraszanie Em czy zabicie jej. Jestem pewna, że chodziło o to aby dotknęła drążka od walizki i pozostawiła na nim swoje DNA, ponieważ cała sytuacja była wcześniej ukartowana. Gdyby ten ktoś chciał ją zabić to równie dobrze mógłby poczekać aż znudzi się jej ukrywanie lub po prostu czekałby w ukryciu, a następnie do niej strzelił. A to wyglądało jak polowanie w trakcie którego drapieżnik zagania swoją ofiarę w pułapkę. Gonił ją do tej pory aż dotknęła drążka, potem dopiero odpuścił, więc dlatego uważam, że chodziło o pozostawienie na nim odcisków palców. Zapewne posłużą mu one w kolejnych szantażach lub próbie wrobienia Kłamczuch w morderstwo Charlotte.

*HANNA*

Po raz kolejny widzieliśmy smutną i zamotaną Hanne. Ślub rodziców Arii i pomaganie w tak ważnym dniu powinno sprawić, że będzie tryskała energią, a było wręcz odwrotnie. Na jej twarzy malowało się nieszczęście i smutek. Zatraciła się tak bardzo w przygotowaniach do ślubu Elli, jakby chciała uciec od własnego ślubu. Jakby nie była w stanie stawić czoła własnym uczuciom czy narzeczonemu, którego unikała przez cały odcinek. Szkoda mi było Jordana, ponieważ Hanna ewidentnie nie była pewna swoich uczuć. Przez ostatnie odcinki, również i w tym, zarzekała się, iż nie ma nic przeciwko związkowi Caleba ze Spencer i jest szczęśliwa z ich powodu. 

 

 

Na początku byłam w stanie jej nawet uwierzyć. Do momentu aż spotkała ich w kawiarni. Jej mina mówiła sama za siebie. Ciężko jest jej patrzeć na szczęśliwego Caleba u boku innej kobiety. Nieważne, jak mocno będzie sobie wmawiać, że jest z tego powodu szczęśliwa, to właśnie takie sytuacje jak ta pokazują, że jest inaczej, ponieważ jeszcze o nim nie zapomniała i nadal żywi do niego uczucia.

Potwierdza to rozmowa z Ellą w trakcie której Hanna wyznała, iż jej zdaniem najbardziej wyjątkową i prawdziwą miłością jest pierwsza miłość, czyli w jej przypadku Caleb, a takie powroty do siebie po dłuższym rozstaniu są dużo bardziej romantyczne i przynoszą jedynie korzyści. 

Wydaje mi się, że Hanna jest zagubiona. Chce zjeść ciastko, ale również je mieć - chce mieć zarówno Jordana, jak i Caleba. Do każdego z nich żywi uczucia, lecz sama nie wie, którego kocha bardziej.

Mimo to, Hanna zdecydowała się w końcu na ślub z Jordanem i wreszcie ustaliła datę ślubu.

 

*SPENCER*

Wydaje mi się, że w tym odcinku Spencer zamieniła się rolami z Em. To ona była tą bezsilną, motającą się i niezdecydowaną. Bardzo przeżywała nawrót raka Veronicy. Martwiła się o swoją mamę - o jej zdrowie, jak i karierę zawodową. Zraniły ją kolejne sekrety, które w rodzinie Hastingów zaczynają być już chlebem powszednim. 

Do tego wszystkiego dochodzą problemy i wątpliwości związane z niewinnością Melissy. Muszę przyznać, że denerwuje mnie cały wątek oskarżeń skierowanych w jej stronę. Rozumiem, że mogą być ku temu powody, ale czy chociaż raz może to się odbywać innym tokiem niż "o nie, Melissa zachowuje się tak podejrzanie, znów coś znalazłyśmy, to ona jest winna!". To chyba jedna z najbardziej denerwujących rzeczy w PLL, a dziewczyny zamiast uczyć się na błędach, to są jak ta chorągiewka na wietrze - polecą w tę stronę, w którą zawieje wiatr. Jeżeli Melissa okaże się niewinna (chociaż dla mnie ona zawsze była czemuś winna), to znajdzie się kolejna osoba, którą zaczną uważać za winną i tak w kółko, aż przejdziemy nie do serialu, lecz opery mydlanej typu Moda na Sukces.

Nie możemy zapominać również o wyrzuceniu Caleba z domu Hastingsów. Chyba właśnie to wydarzenie najbardziej załamało Spencer. Caleb był jej podporą, to on ją wspierał i dzięki niemu miała siłę aby walczyć. Nic dziwnego, że obawia się rozłąki. 

*ARIA*

Przyznam, że bardzo podobała mi się w tym odcinku mimo, że pokazała się za lepszej, jak i z gorszej strony. Gorszej, ponieważ znów była zamotana pomiędzy Liamem a Ezrą, a z dobrej, ponieważ ułożyła przepiękne przemówienie na ślub swoich rodziców. 

Skoro jesteśmy już przy ślubie, ogromnie mnie zdziwiła nieobecność Mike'a. Rozumiem, że aktor jest zajęty innym serialem, lecz scenarzyści mogli rozegrać to w inny sposób. Mike mógł brać udział w ślubie, lecz nie być pokazanym albo spotkać się z rodzicami po tym wyjątkowym wydarzeniu. Rozumiem, że był wściekły na Byrona i nie wybaczył mu tego, że zdradził jego mamę, ale to są jego rodzice, tylko raz w życiu można być świadkiem ich ślubu i gdybym ja miała taką okazję, to na pewno bym z niej skorzystała, nieważne jak bardzo byłabym na nich wściekła. Chciałabym zobaczyć całą uroczystość, bo najzwyczajniej w świecie żałowałabym później, że nie uczestniczyłam w tak wyjątkowej chwili. Jestem pewna, że Mike i tak wybaczy kiedyś Byronowi, a wtedy będzie żałował swojej decyzji.

Przez kilka ostatnich odcinków zastanawiałam się, kiedy Liam dowie się w końcu o związku Ezry i Arii i stało się to wczoraj. Nie dziwię się, że był wściekły i miał wątpliwości co do uczuć Arii. Kto by ich nie miał. Kiedy w grę wchodzi Ezra, Aria traci kompletnie rozum. Zachowuje się nieracjonalnie, podejmuje nieprzemyślane i głupie decyzje. Chciała mu pomóc, okej, nie mam nic przeciwko, ale nie takim sposobem. Za to co zrobiła mogliby spokojnie założyć jej sprawę w sądzie i sędziego nie obchodziłoby tłumaczenie, że Ezra przeżywał swoje problemy a ona mu z tego powodu współczuła. Nie, wyszłaby tylko na złodziejkę i oszustkę. 

Na szczęście wszystko wyszło na jaw, Aria w końcu zdecydowała się być z Liamem i oby tak zostało.

*ALISON*

Alison dołączyła do grona pozostałych dziewczyn i również zaczęła dostawać anonimowe smsy. Zastanawiałam się czy i kiedy do tego dojdzie. 

To za sprawą tej wiadomości, Ali zaczęła mieć wyrzuty sumienia, chociaż moim zdaniem nie powinna. Charlotte powinna cieszyć się szczęściem swojej siostry, dla której podobno zawsze chciała najlepiej, a nie mieć do niej pretensje przez to, że zakochała się. Skoro się zmieniła to powinna ją wspierać i zachęcać do bycia z Rollinsem.

Miłość w końcu zwyciężyła. Rollins oświadczył się Ali i jeszcze tego samego dnia poprosili Arie o udzielenie im ślubu. Przyznam, że trochę mnie to zaskoczyło. Wydawało mi się, że Ali będzie chciała pięknego ślubu z białą suknią i welonem, z ogromną liczbą gości, dlatego nie spodziewałam się, że zdecyduje się na coś tak kameralnego.