Wrażenia 5x05

Nareszcie nastała ta chwila, piąty odcinek został wyemitowany! W poście pojawi się dużo spoilerów, więc jeśli nie obejrzeliście jeszcze odcinka - nie czytajcie.

Gdyby ktoś zadał mi pytanie: "jakie jedno słowo zdefiniuje odcinek setny?" - opowiedziałabym "WOW". Gdyby powiedział "jakie dwa słowa zdefiniują odcinek setny?" - odpowiedziałabym "WIELKIE WOW".

W odcinku działo się tyle, że nie wiem od czego powinnam zacząć. Mam w głowie tyle myśli, że najchętniej wylałabym je wszystkie na klawiature od razu. No ale cóż, nie mogę, bo pewnie nic byście nie zrozumieli. W takim razie przejdę do rzeczy. Aa! Wybaczycie mi jeśli nieco się rozpiszę? Możliwe, że nie będę mogła się oprzeć... :)

"Miss me x100" zaczął się spacerem Ezrii. Całkiem przyjemnie mi się na nich patrzyło. Powiem Wam szczerze, że wątek Arii obwiniającej się wciąż o śmierć Shany, jest już dla mnie troszkę nudzący. Jednak kiedy Aria jest razem z Fitzem jest troszkę bardziej radosna i nie marudzi tak bardzo. Nie odbierzcie mnie źle. Rozumiem - poczucie winy, w końcu zabiła człowieka. Po prostu troszkę nuży mnie ten sam wątek u jednej bohaterki, przez pięć odcinków, więc Ezra jest świetnym urozmaiceniem.

Mam wrażenie, że kiedy jest z nim i mówi o tej całej sytuacji czuje się jakoś lepiej, tak jakby on ściągał z niej ten ciężar. Chyba o to chodzi w miłości, więc wygląda na to, że ich związek kwitnie na nowo. Ich miłosna scena może nie należy do moich ulubionych w PLL, ale było całkiem romantycznie, a przy okazji zabawnie. Chyba zaczynam lubić tę parę. Sama nie wierzę! :-)

Kontynuując temat Arii - dziewczyna naprawdę zaimponowała mi tym, że odważyła się pójść do Jenny. Mimo wszystko to nie jest łatwe, pójść do osoby, której dziewczynę się zabiło. Naprawdę pomijając fakt, że nie jestem wielbicielką Jenny, zrobiło mi się strasznie smutno, kiedy zobaczyłam ją tak bezradną, płaczącą u siebie w domu. Nie sądziłam, że kiedyś to napiszę, ale... Biedna Jenna. Jestem zbyt wrażliwa na takie widoki.

Teraz małym kroczkiem przejdę do Hanny. Mówię to oficjalnie, słuchajcie - jestem rozdarta! Uwielbiam Travisa i Caleba i szczerze współczuje naszej Hance, tego, że będzie musiała wybierać. Sama chyba bym nie umiała. Z jednej strony opiekuńczy i kochany Travis, a z drugiej były chłopak, największa miłość życia. Tak... Teraz jestem jeszcze bardziej rozdarta. W tej sytuacji nie dziwię jej się, że przegieła troszkę z alkocholem na imprezie u Lucasa, z którym swoją drogą miała w tym odcinku naprawdę świetną scenę, która na długo pozostanie w mej pamięci <3 Uwielbiam ich niezobowiązującą przyjaźń! Mam tylko nadzieję, że Lucas nic nie knuje, ale chyba jest na to zbyt dobry. Chyba, że się mylę? Cóż za mętlik w głowie. 

Kolejna scena, w której Hanna "rozłożyła mnie na łopatki", to ta w której rozmawia ze swoją mamą, po powrocie do domu. Tyle razy to pisałam, ale napiszę raz jeszcze - Ash&Han to świetny duet!

Spencer jak zawsze ma problemy w rodzinie. Jakże wielki był mój szok, kiedy dowiedziałam się, że Veronica podjęła tak radykalną decyzję. Tylko dlaczego to zrobiła? Jeśli Peter faktycznie zabił Jess, zrobił to, by chronić ich córkę... Ciekawe czy jeszcze się zejdą. Spence naturalnie jest rozstrzęsiona faktem, iż rodzice się rozchodzą, no ale to nic dziwnego. Napewno taka zmiana na początku jest ciężka do przyjęcia. "Miss me x100" zyskał u mnie wiele tą piękną sceną z udziałem Hanny i Spencer. Uwielbiam ich przyjaźń i to, że potrafią się nie tylko przekomarzać, ale też prawdziwie wspierać. Kiedy się przytuliły, zrobiło mi się naprawdę miło. :-)

Co u Em? U niej rozpoczął się wielki trójkąt miłosny pt. "Emily, Alison, Paige". W dodatku Sydney wciąż zabiega o jej względy. Ależ ta kłamczucha jest rozchwytywana. Skoro jesteśmy już w temacie lesbijek, zauważyliście ile ich doszło od pierwszego sezonu? Naprawdę mamy ich sporą garść! ;) Sceny Emison były całkiem ciekawe. Naprawdę. Tylko do teraz nie wiem co o nich myśleć. Nie chcę, żeby Ali znów pokrzywdzila biedną Emily. Nie ufam jej jeszcze do końca. Jednak muszę Wam powiedzieć, że jeśli chodzi o dziewczyny Ems, to zdecydowanie najlepiej wygląda z Alison. Tylko czy Ali pokocha ją tak bardzo, jak pokochała ją Paige?

No właśnie, Paige. Nie trawię tej dziewczyny, ale na przełomie ostatnich odcinków bardzo się stara, więc tak sobie myślę, czy nie dać jej drugiej szansy? 

Przechodząc do Ali na myśl nasuwa mi się jedna myśl. KŁAMCA z piekła rodem! Wiecie, ja naprawdę rozumiem. Wszyscy popełniamy błędy, każdemu zdarzy się skłamać, ominąć prawdę. Alison zrobiła to już tyle razy i tyle razy na tym ucierpiała, że zdecydowanie powinna przestać. Od swojego powrotu posunęła się do kłamstw już nie raz. Tym razem okłamała nawet swoje przyjaciółki, za co bardzo szybko poniosła odpowiedzialność, z czego bardzo się cieszę. Może nareszcie wyciągnie wnioski? Swoją drogą, Mona to też niezły, przebiegły diabełek. Całkiem dobrze poszło jej wrobienie Ali. Oczywiście nie śmiem pominąć tej kipiącej epickością sceny, w której obie dają sobie splaszczaki! Genialny pojedynek tych dwóch żylet. Na tej scenie aż mnie nosiło. Nie wiedziałam tylko za którą jestem. Rozdarta x2!

 

Skoro mowa już o diabełkach. W PLL absolutnie nam ich nie brakuje. Czy tylko mi "opadła szczena" na scenie w której dwie, szczupłe dziewczyny (czyt. Sydney i Jenna), które rzekomo się nie znały okazują się być całkiem dobrymi koleżankami? Cóż one knują razem z Moną? Panna Vanderwall tworzy kolejny Team? Poza tym jestem zawiedziona, bo zaczynałam lubieć Sydney. Chociaż wiadomo, to jest Pretty Little Liars, może się okazać, że tak naprawdę jest największym sprzymierzeńcem kłamczuch. Nie będę jej jeszcze skreslać. Aa! Czy na tej scenie tylko ja pomyślałam, że Sydney może być siostrą Jenny? Nie koniecznie bliźniaczką, po prostu - siostrą?

Teraz muszę napisać o końcowej scenie, na której ciarki miałam na CAŁYM ciele! I nie, nie miałam ich dlatego, że w pokoju miałam trzy otwarte okna, było naprawdę gorąco! Ciarki były spowodowane tym, że nareszcie poznaliśmy tożsamość dziewczyny, która leży w grobie Ali i nareszcie usłyszłam odgłos telefonów wszystkich dziewczyn w jednym momencie! WOW! Co do wielkiego powrotu "A" - wygląda na to, że faktycznie było gdzieś daleko, bo chyba dokonywało przeprowadzki, prawda? Ciekawe jaka odległość dzieli go od kłamczuch...

Podsumowując. Odcinek jak najbardziej na TAK. Była akcja, zaskoczenie, odrobina humoru, powroty i odpowiedzi. Na to liczyłam i się nie zawiodłam. Myślę, że następny odcinek będzie jeszcze lepszy i akcja dopiero nabierze tempa. Nareszcie smsy od "A". Groza powraca do miasteczka Rosewood! A jak Wasze wrażenia? Również jesteście zadowoleni, czy może czekaliście na coś więcej? 

Spotykamy się w komentarzach!

Cyn