Podsumowanie 6x19

Dzień dobry :)
Zapraszam na podsumowanie, jeżeli obejrzeliście już najnowszy odcinek.

 

 

*HANNA*

Uważam, że Hanna pokazała się w tym odcinku z dobrej strony. W końcu oprzytomniała i zaczęła chociażby próbować zrobić coś w sprawie prześladowcy. Impulsem był wypadek Ali i gdyby nie on, to wydaje mi się, że nie podjęłaby inicjatywy. Dopiero po tym incydencie Hanna zrozumiała, jak poważna robi się sytuacja. Jej przyjaciółki zaczynają miewać wypadki, a więc przyszedłby czas na nią i Spencer.

Cieszę się, że w końcu przestała tułać się smętnie w trakcie odcinka i znów jest starą Hanną, która nie boi się podejmować wyzwań. Wymyśliła genialny, lecz bardzo ryzykowny i nieco naiwny plan (pamiętajmy, że mamy do czynienia z osobą, która posunie się do wszystkiego aby zdobyć to czego chce), a skoro nawet Spencer na niego nie wpadła, to musiał być też nieco szalony. Mimo wszystko, jako jedyna z Kłamczuch miała odwagę tak bardzo narazić się Big Badowi i przyznać do morderstwa, którego nie popełniła. I była przy tym ogromnie przekonywująca.

Przez cały ten czas był przy niej Caleb i chociaż Hanna zachowywała się przy nim przyzwoicie i nie wpatrywała się w niego maślanymi oczami, to wydaje mi się że ta sytuacja może być iskierką, która uzewnętrzni dawne uczucia. Szczerze sobie tego nie wyobrażam skoro Caleb jest teraz ze Spencer. To byłoby dziwne, niezręczne i przesadzone. A za każdym razem, gdybym oglądała wspólne sceny Hanny ze Spencer, Hanny z Calebem czy Spencer z Calebem, pamiętałabym tylko o tym, że obie dzieliły z nim łóżko.

*ARIA*

Aria w końcu spełniła swoje marzenia i została pisarką. Mam dziwne przeczucie, że jej fragmenty spodobają się Jillian dużo bardziej niż fragmenty napisane przez Ezre. A skoro jesteśmy już przy książce, dziwię się, że Aria tak szybko zgodziła się na odsunięcie Liama od niej i Ezry. Gdyby zależało mi na chłopaku, to na jej miejscu walczyłabym o to, aby to on prowadził moją książkę. Poza tym, to trochę nie w porządku wobec niego skoro przez cały ten czas to on zajmował się tą sprawą, a Aria jedynie mu pomagała. Aria nawet nie zająknęła się aby stanąć w jego obronie mimo, że krył ją wcześniej przed Jillian i są przede wszystkim parą. A argument, który podała Jillian nie jest dla mnie żadnym argumentem, którego nie dałoby się obalić. W końcu to Ezra a nie Liam jest dla Arii rozproszeniem.

 

Aria odkryła w końcu kawałek historii związku Ezry z Nicole. Nie wiem czy tylko mnie, czy również Wam nie udało się wtedy niczego wyczytać z jej twarzy. Widziałam, że była poruszona i współczuła Ezrze, ale trudno jest mi określić co względem niego czuje. Chwilami mam wrażenie, że nadal się w nim podkochuje, a sekundę później wydaje mi się już, że traktuje go jak zwykłego znajomego. 

 

Nie rozumiem też dlaczego dziewczyny postanowiły powiedzieć mu o Big Badzie. Nie wiem czy było to wyjaśnione w odcinku, a mnie to umknęło, czy padł jedynie taki rozkaz i Aria od razu go posłuchała. Być może chodzi o to aby Ezra był wtedy bezpieczniejszy? Aby rozumiał powagę sytuacji i w razie potrzeby był gotów nastawić się na najgorsze?

*ALISON*

Ali niestety znów została pozbawiona szans na szczęście. Od razu gdy zobaczyłam promo i jej upadek ze schodów, pomyślałam tak samo jak Kłamczuchy - to na pewno nie był wypadek, lecz celowe działanie. Ktoś mógł majstrować przy jej butach i przepiłować obcas. Taka była moja pierwsza myśl, gdy zobaczyłam scenę, w której upada ze schodów. Na dodatek kartka, którą przysłano jej do szpitala mówi sama za siebie. To sprawka Big Bada lub kogoś innego.

Cieszę się, że Hanna odwiedziła ją w szpitalu. Ali z pewnością potrzebowała wsparcia przyjaciółek, a nie tylko męża. A propos jej męża, nie wydaje się Wam on zbyt idealny? Tak bardzo idealny, że na pewno musi być z nim coś nie tak? PLL przyzwyczaiło nas do tego, że każda z postaci ma coś za uszami, nie ma tam niewinnych i założę się, że z naszym doktorkiem może być podobnie. Oczywiście nie życzę tego Ali. Z jednej strony chciałabym aby Elliott okazał się tym jedynym, ale nie oszukujmy się, PLL rządzi się swoimi własnymi prawami i każdy w tym serialu jest w coś zaangażowany.

Najbardziej w tym odcinku czekałam na sceny z Alison, ponieważ z zapowiedzi i z opisu oficjalnego wiemy, że miała mieć w nim halucynacje/widzieć kogoś kogo nie powinna widzieć. Ogromnie się cieszę, że padło na Panią D. Scena, w której pojawiła się przy łóżku szpitalnym Ali była trochę przerażająca, ale wydaje mi się, że nie było to żadnym snem czy przewidzeniem, lecz Jessica naprawdę tam była. Na dodatek mam dziwne wrażenie, że Elliott o wszystkim wie i może pomagać Jessice w ukryciu się, dlatego tak bardzo go wychwalała i mówiła, że porządny z niego człowiek.

Jestem ciekawa, jak ten wątek rozwinie się dalej. Cieszę się, że mimo przeciwności losu, Ali nie straciła poczucia humoru.

 

*SPENCER I EMILY*

Dawno nie widzieliśmy scen Spemily, dlatego tym bardziej się cieszę, iż mogliśmy oglądać wspólną akcję dziewczyn. Bardzo uwielbiam Sparie, ale ten duet również przypadł mi do gustu. Dziewczyny spisały się na medal. Emily miała swój udział w zagadaniu szofera Sary, natomiast Spencer wykorzystała to aby powęszyć i zebrać kilka przydatnych informacji. Cała sytuacja wyszła trochę komicznie. Nie mogłam przestać się uśmiechać, gdy dziewczyny tak usilnie próbowały namówić faceta aby pociągnął je do odpowiedzialności. Dziwne, że się nie zorientował kim są ani że coś kombinują.

 

 

Rola Em w odcinku ograniczyła się jedynie do spiskowania ze Spencer i rozmowy z Moną, z której dowiedzieliśmy się, że to ona dzwoniła do Charlotte w dniu jej zabójstwa. Czy tylko ja zauważyłam, że Em przeinaczyła jej słowa? Musiałam kilka razy cofnąć odcinek, ponieważ myślałam, że to ja coś pomyliłam albo nieuważnie oglądałam, ale Mona wyraźnie powiedziała, że chciała z nią tylko porozmawiać, a Em przekazała dziewczynom informację, że chciała zamordować Charlotte tylko nie udało się jej, bo nie stawiła się na spotkanie. Sprawa jest poważna, więc taka wpadka tym bardziej mnie dziwi.

Spencer z kolei zmagała się z jeszcze kolejnym problemem - zazdrością. Chyba nie było osoby, która nie zauważyłaby, jak patrzy wilkiem na Hanne i Caleba, gdy przebywali blisko siebie lub koncentrowali rozmowę wyłącznie na sobie, a ona pozostawała na uboczu. Zresztą, jak sama Spencer to określiła: "co mam zrobić? wcisnąć się pomiędzy nich na kanapie?". Jej zazdrość świadczy tylko o jednym, a mianowicie, że Caleb jest dla niej naprawdę ważny. Gdyby tak nie było, to nie byłaby o niego zazdrosna.

 

A propos, Caleba i Spencer. W końcu zobaczyliśmy retrospekcję z ich pobytu w Madrycie. Dużo osób zarzuca im brak chemii, ale moim zdaniem na tym flashbacku chemia pomiędzy nimi jest wręcz namacalna. Oboje zaczęli czuć do siebie pociąg, pragnęli się pocałować, lecz wstrzymali się zapewne ze względu na stare czasy.