Podsumowanie 6x18

Witajcie :)
Mam nadzieję, że obejrzeliście już najnowszy odcinek. Jeśli tak, to zapraszam na podsumowanie.

 

 

*HANNA*

Przez cały odcinek Hanna była zirytowana i rozgniewana. Nie chciała zorganizować przyjęcia z okazji zaręczyn. Z jednej strony nie dziwię się. Za sprawą nowego prześladowcy sytuacja zrobiła się niekorzystna i  nieciekawa i  ja również nie miałabym ochoty na imprezowanie. Z drugiej strony, wszyscy wiemy, że nie to zdecydowało o niechęci Hanny, lecz jej niepewność względem Jordana. Hanna nadal nie jest pewna czy kocha swojego narzeczonego czy Caleba i stąd ten brak ochoty do świętowania. Widać, że cała sytuacja ją przerasta i Kłamczucha kompletnie się pogubiła.

 

Skoro mowa o przyjęciu, muszę się zgodzić z Ashley. Hanna i pozostałe Kłamczuchy nieładnie potraktowały Mone. Wiem, że Mona ma wiele na sumieniu, nie jest aniołem i zapewne nadal może kombinować i pogrywać z dziewczynami, ale przyznam, że przez chwilę jej współczułam. Na jej miejscu czułabym się, jak piąte koło u wozu.

 Możliwe, że scenarzyści tylko z nami pogrywają i okaże się, że Mona nie knuje przeciwko Kłamczuchom, a wręcz przeciwnie. stara się im pomóc. Jednak póki co, wszystkiego można się po niej spodziewać. 

Ale fakt faktem, prezent dobrała świetnie i od razu widać kto tu znał Hanne najlepiej.

Nie wiem czy tylko ja to zauważyłam, ale w trakcie gry z pytaniami, nie mieliście wrażenia, że pozostałe dziewczyny nie znały żadnej odpowiedzi i kompletnie nic nie wiedziały o życiu Hanny? Co prawda zdążyło paść tylko jedno pytanie, ale jestem pewna, że waz z kolejnymi, okazałoby się, że żadna z Kłamczuch nie zna szczegółów związku z Jordanem. Myślę, że Hanna to zauważyła, było jej głupio i niezręcznie i dlatego dla rozładowania atmosfery wypaliła z tą wódką.

*EMILY*

Podobała mi się Em w tym odcinku. Podobnie, jak w poprzednim, wzięła sprawy w swoje ręce i zamiast czekać na kolejny atak, podjęła inicjatywę i spróbowała samodzielnie rozwiązać zagadkę. Dziwię się tylko, że pozostałe dziewczyny nie chciały jej towarzyszyć w podróży do zakładu.

Podziwiam jej odwagę, bo ja widząc tylu harlejowców, nie wiem czy weszłabym do środka i jeszcze zadawała pytania. Tym bardziej, że ich miny mówiły jasno, że  nie jest tam mile widziana i lepiej aby szybko stamtąd zwiewała. 

Myślę, że warto docenić jej postawę mimo, że z drugiej strony była trochę naiwna. Kto wie co by tam na nią czekało i czy znów nie próbowano by jej skrzywdzić. 

Na szczęście, dzięki informacjom zdobytym przez Arie i kompletnemu zbiegowi okoliczności, Em dowiedziała się kim była osoba, która dzwoniła do Charlotte w noc jej zabójstwa. Po raz kolejny muszę przyznać, że Em podobała mi się w scenie z Moną. Dawno nie widzieliśmy jej tak zdecydowanej i pewnej siebie. Nawet Mona czuła do niej respekt i zapewne od razu wsiadła do auta, jak kazała Emily.

 

 

*SPENCER*

Spencer borykała się z konsekwencjami przecieku informacji. Za wszelką cenę próbowała bronić Caleba, który przyjął całą winę na siebie. Uwielbiam ich wspólne sceny, gdy jedno stoi murem za drugim i próbują chronić siebie za wszelką cenę. 

Cieszę się, że nie posłuchała swojego pożal się Boże ojca i nie odwróciła się plecami do Caleba. Czy tylko mnie ojciec Spencer wydaje się kompletnym dupkiem? Powinien zapamiętać raz na zawsze, że Spencer jest już dorosła, ma swoje własne życie i nie będzie go podporządkowywać przez jego widzimisię. Rozumiem, że to na potrzeby kampanii itd., ale czy zawodowa kariera jest dla niego ważniejsza od szczęścia córki? Spencer miała rację. Wyszedł na kompletnego hipokrytę, gdy zaczął oskarżać Caleba. Sam ma wiele sekretów za uszami i podłych zachowań, więc jakim prawem wyjechał jej z respektowaniem systemu wartości rodziny Hastings? Zagotowałam się wtedy. Cieszę się, że Spencer go wyśmiała.

Mam problem ze zinterpretowaniem uczuć Spencer. Jestem pewna, że zadurzyła się w Calebie, ale chwilami kiedy patrzy na Toby'ego, to jej wzrok jest smutny i jakby stęskniony. Nie wiem czy nadal coś do niego czuje czy to zwykły sentyment i żal, że ich relacje są teraz tak chłodne. A może wyrzuty sumienia z powodu tego w jaki sposób się rozstali?

A propos, mogliśmy zobaczyć retrospekcje zerwania Spoby'ego. Jak nie znosiłam tej pary i Toby'ego, tak przy tej scenie było mi go bardzo szkoda, a na Spencer byłam potwornie zła. Miałam wrażenie, że ważniejsza jest dla niej kariera niż miłość. Nie dziwi mnie już złość Toby'ego, bo ja na jego miejscu również byłabym zła. Dzięki retrospekcji dowiedzieliśmy się jednej ciekawej rzeczy. Toby i Spencer podejrzewali wpadkę. Nie powiedziano nom wprost co pokazał test, ale ich późniejsza rozmowa sugerowała, że okazał się negatywny, lecz jeśli Spencer zaszłaby w ciążę, to zdecydowaliby się na aborcję. Ogromnie mnie tym rozczarowała. Rozumiem, że z jednej strony czuła się przytłoczona, miała natłok pracy na studiach, ale żeby z tego powodu decydować się usunąć ciążę? Staram się to zrozumieć, ale jakoś nie potrafię. Może Spencer wiedziała, że na rodzinę nie będzie mogła liczyć, bo znając Hastingsów to pierwsze co, wytknęliby jej to, że zmarnowała karierę zawodową i jeszcze sami zawieźliby ją do kliniki. 

 

 

Coraz bardziej cieszy mnie związek Toby'ego z Yvonne. Nie dlatego, że nie przepadałam za Spoby'm, ale dlatego, że mam nadzieję, iż znajdzie odpowiednią dla siebie osobę, która zdoła go docenić, uszczęśliwić i stworzy z nią rodzinę o jakiej marzy. 

 

Cieszę się, że Spencer zadzwoniła do Yvonne. Mimo tego co się stało, postanowiła okazać jej wsparcie i uważam, że to dość odważny krok skoro biorąc pod uwagę przeciek.

*ARIA*

Kolejna zamotana uczuciowo postać. W tej chwili tylko Em wydaje się stabilna pod tym względem. 

Aria - z jednej strony ma chłopaka co do którego podobno dokonała wyboru i którego podobno jest już pewna, a z drugiej strony, gdy tylko widzi Ezrę, to jej oczy od razu nabierają blasku. 

Mimo, że strasznie mi szkoda Liama, Aria denerwuje mnie ze swoją niepewnością, to bardzo polubiłam w tym odcinku Ezrie. Jestem pewna, że jeżeli któraś z par ma do siebie wrócić, to będą to właśnie oni. Świetnie się ze sobą dogadują, rozumieją siebie jak nikt inny, znają na pamięć swoje potrzeby i uczucia. Wsparcie jakie Ezra okazywał Arii, gdy wylądowała w szpitalu, było nieocenione i z jednej strony, jak pisałam wyżej, było mi szkoda Liama, a z drugiej miło oglądało się wspólne sceny z Ezrą. 

 

 

Zauważyliście, że Ezra przyniósł tę samą bluzkę, w której Aria spała, gdy byli jeszcze razem?

A kiedy pojawił się Liam, to miałam wrażenie, że jest tam kompletnie zbędny. Aria i tak nadal była wpatrzona w Ezre i bardziej pragnęła jego obecności. Na jego widok bardziej się uśmiechała.